Wścibska baba i cisza w przedziale

Szczepanek Anna Nietypowa matka polka
Początkowo nic nie zapowiadało afery.
Siadłam sobie w przedziale, otworzyłam „Angorę”, bo to był poniedziałek i zaczęłam czytać o tym, że szef wrocławskich kiboli stanął przed sądem za miłość do Adolfa Hitlera. Aż nagle doszło do mnie:
– Ja pierdolę, mówię ci, zajebista dupa.
Wróciłam do tekstu i czytam dalej, że Roman Z. nie był zadowolony z takiego obrotu sprawy, gdyż uważał, że pani prokurator nie przeczytała lub nie zrozumiała jego książki.
– W SKM-ce, wysiadam przy AWF-ie, możemy wieczorem na piwo wyskoczyć.
Gdy dotarło do mnie, że ktoś mój mir SKM-kowy zakłóca, podniosłam me piękne oczęta, którym w jednej chwili ukazał się burol rasowy w całej krasie, z komórką przy uchu. Przez dobre trzy minuty próbowałam zabić go wzrokiem na osiemnaście różnych sposobów, później tylko sparaliżować, a gdy nawet nie udało mi się odebrać mu mowy, westchnęłam ciężko, złożyłam gazetę, bo i tak czytać już nie mogłam i zaczęłam się przysłuchiwać uważnie.
– Dzwoniłem do Jacka, ale nie odbiera – powiedział burol.
– Może był zajęty, nie zniechęcaj się, spróbuj raz jeszcze – odparłam.
Burol rozejrzał się nerwowo. Chyba coś zgubił.
– Nie wiem, ale chyba ma jakąś babę – powiedział do słuchawki.
– Fajna jakaś? Ładna? A mądra? – spytałam.
Burol zrobił najpierw okrągłe oczy, a później znowu nerwowo się rozejrzał. To chyba taki tik.
– W piątek nie mogę. Idziemy z Mańkiem do Kuby na parapetówę.
– Ooo, to fajnie. Co mu kupicie na nową chatę?– spytałam grzecznie, gdy tymczasem burolowi oczy mało nie wyszły z orbit, po czym już naprawdę bardzo głośno rzekł do słuchawki:
– Poczekaj, stary, muszę się przesiąść, bo jakaś wścibska baba mnie tu podsłuchuje.
Wtedy z kolei ja się rozejrzałam, bo też chciałam wiedzieć, która to taka menda, a gdy gość już wyszedł z przedziału, ponownie rozłożyłam „Angorę” i zaczęłam spokojnie czytać, w uznaniu i chwale wśród reszty cichych i jakże miłych współpasażerów.